Οπτικοί δίσκοι που μπορούν να αποθηκεύσουν έως και 200 TB δεδομένων θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα χάρη σε μια νέα τεχνολογία που αναπτύχθηκε στην Κίνα.
Εάν αυτή η τεχνολογία γίνει διαθέσιμη στο εμπόριο θα μπορούσε να αναβιώσει τα οπτικά μέσα ως εναλλακτική λύση στον σκληρό δίσκο για μακροπρόθεσμη, οικονομική και αποδοτική αποθήκευση.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Σαγκάης για την Επιστήμη και την Τεχνολογία (USST) και το Ινστιτούτο Optics and Fine Mechanics της Σαγκάης (SIOM) λένε ότι έχουν αποδείξει ότι η οπτική αποθήκευση είναι δυνατή μέχρι το επίπεδο petabit χρησιμοποιώντας εκατοντάδες στρώματα, ενώ επίσης ισχυρίζονται ότι έχουν σπάσει το οπτικό φράγμα περίθλασης που περιορίζει πόσο κοντά μπορούν να είναι τα εγγεγραμμένα χαρακτηριστικά μεταξύ τους.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Nature με τίτλο «Μνήμη οπτικού δίσκου 3D νανοκλίμακας με χωρητικότητα petabit», οι ερευνητές περιγράφουν λεπτομερώς πώς ανέπτυξαν ένα νέο οπτικό μέσο αποθήκευσης που αποκαλούν φωτοανθεκτικό με πρόσμειξη βαφής (DDPR) με φωτογόνα εκπομπής που προκαλούνται από συσσωμάτωση (AIE-DDPR).
Στο επίπεδο εγγραφής, υποστηρίζεται πως έχει καλύτερη απόδοση από άλλα οπτικά συστήματα και σκληρούς δίσκους όσον αφορά την πυκνότητα περιοχής – την ποσότητα αποθήκευσης ανά μονάδα επιφάνειας. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι είναι 125 φορές μεγαλύτερος από έναν οπτικό δίσκο πολλαπλών επιπέδων που βασίζεται σε νανοράβδους χρυσού και 24 φορές μεγαλύτερος από τους πιο προηγμένους σκληρούς δίσκους.
Η διαδικασία αυτή επιτρέπει τη συσσώρευση στρωμάτων σε μεταξύ τους απόσταση ενός μικρομέτρου, σε ένα δίσκο ο οποίος έχει το ίδιο πάχος με ένα DVD ή Blu-ray. Αυτή τη στιγμή, οι πλέον προηγμένοι δίσκοι Blu-ray υποστηρίζουν έως τέσσερα στρώματα και συνήθως διατίθενται σε χωρητικότητες περίπου 100GB. Ο νέος δίσκος φέρεται να υποστηρίζει 100 στρώματα σε κάθε πλευρά, φτάνοντας έτσι τα 1,6 petabit ή περίπου 200 terabyte.
Αν οι ερευνητές υπερβούν κάποια σημαντικά εμπόδια στην ανάπτυξη αυτών των οπτικών δίσκων, οι δίσκοι αυτοί θα μπορούσαν να συρρικνώσουν τα κέντρα δεδομένων, κάτι που, με τη σειρά του, θα οδηγούσε σε περιορισμό των εκπομπών θερμότητας και της κατανάλωσης ενέργειας. Παράλληλα, η μεταφορά δεδομένων είναι πολύ πιο απλή, ενώ πλεονέκτημα αποτελεί και η διάρκεια ζωής, με τους ερευνητές να ισχυρίζονται πως οι δίσκοι petabit μπορούν να αντέξουν 50 έως 100 χρόνια.
Εάν αυτή η συσκευή υπάρξει, κάθε ένα δισκάκι που θα είναι οπτικά σαν ένα DVD θα μπορεί να αποθηκεύσει δεδομένα που αντιστοιχούν σε αυτά δεκάδων σκληρών δίσκων, 2.000 δίσκων με παιχνίδια για το PS5 ή 2.000 ταινιών Blu-ray.