Το υπέροχο αυτό κλασσικό σκαρί, που έκτοτε έχει ταυτιστεί με την έννοια της κομψότητας από τους φαν της ταινίας, κρύβει μία συγκλονιστική ιστορία που ελάχιστοι γνωρίζουν.
Η ιστορία αυτή ξεκινά το 1932 και μας πάει στο μακρινό Χονγκ Κονγκ όταν ακόμα ο πληθυσμός του δεν ξεπερνούσε τις 700-800 χιλιάδες και η περιοχή βρισκόταν υπό την κυριαρχία του Βρετανικού Στέμματος. Είναι η εποχή που ανάμεσα στους παραδοσιακούς ναούς αφιερωμένους στην προστάτιδα των θαλασσών Mazu και τα χαρακτηριστικά ξύλινα σπίτια των Κινέζων ψαράδων υψώνονται τα επιβλητικά κτήρια της βικτωριανής και εδουαρδιανής εποχής που κατασκευάστηκαν για τις ανάγκες των Βρετανών αποικιοκρατών. Στους δρόμους, ο ντόπιος πληθυσμός φορά ακόμα τα παραδοσιακά φαρδυά ρούχα με τα κοντά παντελόνια ενώ οι οι Άγγλοι άποικοι ξεχωρίζουν από τα λευκά κοστούμια τους οι άντρες και τις κομψές τουαλέτες τους οι γυναίκες όπως υπαγόρευε το dress code της εποχής.
Κάπου εκεί, ανάμεσα στο πλήθος, βρίσκονται και πέντε νεαροί αξιωματικοί του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού. Είναι o Lt Martyn Sherwood, ο Lt George Salt, ο Lt Philip Francis, ο Lt Bertie Ommaney-Davis και ο λάτρης της ιστιοπλοΐας Lt R.E.D. “Red” Ryder, όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του.
Οι πέντε νεαροί, λοιπόν, αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Αγγλία δια θαλάσσης και για τον σκοπό αυτό απευθύνονται στο ναυπηγείο Hong Kong & Whampoa Dock Co Ltd όπου ζητούν την κατασκευή ενός ketch μήκους 54 ποδιών. Την κατασκευή ανέλαβαν οι Edward Cock και H.S. Rouse γνωστοί για τον σχεδιασμό γρήγορων για την εποχή ιστιοφόρων.
Το σκάφος, που πήρε το όνομα Tai Mo Shan από την ψηλότερη βουνοκορφή του Χονγκ Κονγκ, κατασκευάστηκε από πρώτης ποιότητας υλικά. Η γάστρα του είναι φτιαγμένη εξ ολοκλήρου από εξαιρετικής ποιότητας ξύλο τικ, ενώ για τους νομείς έχει χρησιμοποιηθεί ξύλο καμφοράς και για το πρυμναίο κάθετο οι ναυπηγοί επέλεξαν ξύλο yacal, που προέρχεται από την περιοχή των Φιλιππίνων, και είναι γνωστό για την ιδιαίτερη σκληρότητα και ανθεκτικότητα του.
Το συνολικό βάρους του σκάφους, το οποίο πληροί δυο φορές τις προϋποθέσεις του Βρετανικού Νηογνώμονα για τις ανάγκες του ταξιδιού των πέντε αξιωματικών, ξεπερνά τους 26 τόννους, με την μολυβδένια καρίνα του να ζυγίζει 7 τόννους.
Όλα αυτά, βέβαια, μαζί με τα συνολικά 16 πανιά, ραμμένα στο χέρι από τον ιστιοράφτη Ah Lung, είχαν ως αποτέλεσμα το κόστος της κατασκευής να ανέβει πολύ από τον προϋπολογισμό των 5 αξιωματικών. Αποτέλεσμα αυτού; Η δύσκολη απόφαση να ταξιδέψουν τα περισσότερα από 16.000 μίλια ως την Αγγλία χωρίς μηχανή, αφού το κόστος για την κατασκευή της ήταν κυριολεκτικά απαγορευτικό.
Όταν πλέον το σκάφος ήταν έτοιμο, οι 5 ναυτικοί ζήτησαν την άδεια από τον Ναύαρχο Howard Kelly να ξεκινήσουν το ταξίδι τους. Ένα ταξίδι μάλλον ανορθόδοξο, ενάντια στους κυρίαρχους ανέμους, που ακολούθησε τη διαδρομή από το Χονγκ Κονγκ στην Ιαπωνία και από εκεί στις Κουρίλες Νήσους, τη Βερίγγειο θάλασσα, τις Αλεούτιες, την Καλιφόρνια, τον Παναμά και τις Δυτικές Ινδίες, όπως ονομαζόταν τότε η περιοχή της Καραϊβικής, μέχρι το πέρασμα του Ατλαντικού και την άφιξή τους στο Ντάρτμουθ στην κομητεία Ντέβον της Αγγλίας.
Την ταλαιπωρία, αλλά και τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπισαν οι τολμηροί ναυτικοί, λόγω και των περιορισμένων οικονομικών πόρων, ήρθε να κατευνάσει κατά την άφιξή τους στο λιμάνι της Αγγλίας το συγχαρητήριο τηλεγράφημα για την επιτυχία τους από τον βασιλιά Γεώργιο Ε’.
Η συγκλονιστική ιστορία του Tai Mo Shan όμως δεν σταματά εδώ.
Πολλά χρόνια αργότερα, το 2007, έρευνα που πραγματοποιήσε το βρετανικό περιοδικό Classic Boat σε συνεργασία με τους Times αποκάλυψε την εμπλοκή του σκάφους σε υπόθεση κατασκοπίας εις βάρος του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού. Φαίνεται πως μέρος του ταξιδιού αυτού αποτελούσε η καταγραφή των αγκυροβόλιων των Ιαπώνων στην περιοχή των Κουρίλων, που αργότερα συνδέθηκαν με την επίθεση στο Pearl Harbor. Μάλιστα, τα μέλη του πληρώματος του Tai Mo Shan παρασημοφορήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, αφού οι πληροφορίες που είχαν συλλέξει σε εκείνο το ταξίδι τους συνετέλεσαν στη λήψη σωστών και καθοριστικών για τον πόλεμο αποφάσεων.
Περισσότερα για το ταξίδι του Tai Mo Shan μπορεί κανείς να διαβάσει στο βιβλίο που έγραψε λίγο αργότερα ο Martyn Sherwood με τίτλο The Voyage of Tai Mo Shan.