Τι λένε οι νέοι έναν χρόνο μετά το δυστύχημα των Τεμπών
Δημοσιεύθηκε
Οι δρόμοι του Βόλου πλημμύρισαν σήμερα από κόσμο. Νέοι, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, μητέρες δεν ξέχασαν το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών και ζήτησαν έναν χρόνο μετά κοινωνική δικαιοσύνη και απόδοση ευθυνών, που ακόμη δεν έχει γίνει.
Στην συγκέντρωση στην Πλατεία Ελευθερίας βρέθηκε μαζί με τον έναν από τους δύο γιους της η Ρία Τιμοθεάτου, θέλοντας να δείξει στο παιδί της ότι σήμερα έπρεπε κι εκείνο με τη σειρά του να βρίσκεται εκεί, παρών, να διεκδικεί και να αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον.
«Σήμερα ήρθα με τον γιο μου για να πάει αύριο στο σχολείο και να πει στη δασκάλα του ότι «σήμερα έπρεπε να κάνεις απεργία και να μας είχες πάρει από το χέρι και να μας πας στην πορεία και όχι μόνο εσύ, αλλά όλοι οι δάσκαλοι». Αυτό είναι καλύτερο μάθημα από το να κάνεις την προπαίδεια.
Βρίσκομαι εδώ γιατί δεν έχει αποδοθεί όπως πάντα στην Ελλάδα καμία δικαιοσύνη, θα μπορούσα να είμαι κι εγώ σε αυτό το τρένο, τα παιδιά μου μελλοντικά. Έχουμε πληγεί από τις πλημμύρες, έχουν καταστραφεί περιουσίες, άνθρωποι έχουν χάσει τα σπίτια τους και ακόμη κι εκεί δεν υπάρχει μία δικαίωση. Έχω έρθει από την Αθήνα σε μία πόλη για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και οι συνθήκες είναι χειρότερες απ’ ότι στην Αθήνα, τόσο στο νερό, στο ρεύμα, για τα παιδιά δεν υπάρχουν Κολυμβητήρια, δεν υπάρχει καμία σωστή υποδομή. Φεύγεις από την Αθήνα για καλύτερες συνθήκες και τελικά αυτές δεν τις βρίσκεις.
Αισθάνομαι απογοητευμένη όχι για μένα, είμαι επαγγελματικά αποκατεστημένη στον ιδιωτικό τομέα, και όχι στο δημόσιο αν και θα μπορούσα να είμαι ένας από αυτούς, δεν το επέλεξα, είμαι απογοητευμένη για τα παιδιά, τι μέλλον έχουν τα παιδιά σε αυτή την πόλη, σε αυτή την χώρα», είπε χαρακτηριστικά η κ. Τιμοθεάτου με την ίδια να αναρωτιέται για το μέλλον των παιδιών της κι αν αυτά θα πρέπει να συνεχίσουν να ζουν στη χώρα ή να τα ωθήσει και η ίδια για να ζήσουν αργότερα στο εξωτερικό.
«Αναρωτιέμαι για τα παιδιά μου εάν πρέπει να μείνουν σε αυτή την χώρα ή να τα ωθήσουν να φύγουν, γιατί δεν βλέπω ένα σωστό μέλλον. Αντε και μένουν στον Βόλο, που θα δουλέψουν στον βόλο; Τα ωθείς να πάνε να σπουδάσουν, χαλάς ένα σκασμό λεφτά, για να έχουν εφόδια και βλέπεις ότι δεν σε βοηθά το κράτος», τόνισε.
Παρούσα στην πορεία και η 29χρονη εργαζόμενη και φοιτήτρια Ελένη Γκλάβατου. Μαζί με τις φίλες της σήμερα επέλεξαν να βρίσκονται στην πορεία να στείλουν το δικό τους μήνυμα, έναν χρόνο μετά από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών.
«Ήρθαμε εδώ γιατί νιώθουμε απελπισμένοι, δεν υπάρχει κράτος δικαίου, δεν υπάρχει δικαιοσύνη, θεωρούμε ότι δεν έχουμε τρόπο να τους πολεμήσουμε, είναι ανεξέλεγκτοι και δεν ακούν κανένα. Έναν χρόνο μετά δεν έχει δοθεί καμία δικαίωση, απλά μας κοροϊδεύουν, υπάρχει μία συγκάλυψη, τεράστια αλαζονεία, έπαρση και δεν μας υπολογίζει κανένας», σημείωσε η ίδια.
Ως νέα κοπέλα, που ταξιδεύει, που ζει τη ζωή της, ο φόβος έχει πλημμυρίσει την καρδιά της μετά από το δυστύχημα των Τεμπών. «Όλοι ζούμε με αυτό τον φόβο, δεν εμπιστευόμαστε τίποτα ουσιαστικά που να έχει σχέση με το δημόσιο και με τις κρατικές δομές. Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, δεν μπορούμε να βασιστούμε σε κανέναν. Δεν μπορεί όμως έτσι να βγει η ζωή ενός νέου, γι’ αυτό σκεφτόμαστε πολύ έντονα και το να φύγουμε από την Ελλάδα, γιατί δεν βλέπουμε καμία καλύτερη εξέλιξη», υπογράμμισε.
Μαζί με τις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές της έδωσε δυναμικό παρών και η μαθήτρια του 3ου ΕΠΑΛ Βόλου Νεφέλη Πρασσά. «Αυτό που έγινε ήταν άδικο, θα μπορούσε να ήταν ο καθένας, ακόμη κι εγώ στη θέση τους οπότε πρέπει να φωνάξω και για τη δική μου τη ζωή και γι’ αυτών που χάθηκαν άδικα. Σε αυτή τη χώρα που ζω έχω φόβο για τα πάντα», είπε και συμπλήρωσε για τους κυβερνώντες ότι «να κατέβουν όλοι κάποια στιγμή, δεν μπορούν να διοικήσουν τη χώρα αυτή σωστά».
Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου
