Cover Photo: Oversized κάπα από τούλι, Irene Angelopoulos.
Τη χρονιά που πέρασε ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην υποκριτική εν µέσω πανδηµίας, είχε έναν τραυµατισµό που ευτυχώς ξεπέρασε, γύρισε µια ταινία που κέρδισε τις εντυπώσεις στο πρόσφατο Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης και το καλοκαίρι βρέθηκε στους Παξούς για τα γυρίσµατα του νέου σίριαλ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, στο οποίο θα πρωταγωνιστεί. Η Κλέλια Ανδριολάτου έρχεται µε φόρα για να µας θυµίσει ότι η οµορφιά πάνω από όλα είναι γιορτή.
Πώς ήταν το 2021 για εσάς;
Η συνάντησή µου µαζί του υπήρξε εκρηκτική. Κατά κύριο λόγο έκανε πιο έντονη την έννοια της ευγνωµοσύνης, τόσο σε κοινωνικό επίπεδο -µε τον ιό πρωταγωνιστή της καθηµερινότητάς µας- όσο και σε προσωπικό έπειτα από έναν τραυµατισµό που είχα. Ωστόσο µε αντάµειψε και µε το πτυχίο µου από τη Δραµατική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, για το οποίο πάλεψα έντονα, και σίγουρα µου χάρισε µοναδικές δουλειές για τις οποίες είµαι περήφανη. Συνάντησα υπέροχους ανθρώπους σ’ αυτή τη διαδροµή. Πήρα και έδωσα αγάπη για τα δηµιουργήµατά µας.
Πιστεύετε ότι η ανθρωπότητα χρωστάει κάτι στο 2021; Πήρε κάποιο µάθηµα που θα πρέπει να κρατήσει;
Η ανθρωπότητα, δηλαδή ο άνθρωπος, δηλαδή ο καθένας µας ξεχωριστά, ίσως θα έπρεπε να πάψει να εθελοτυφλεί κρύβοντας τον εαυτό του πίσω από το σύνολο. Νοµίζω ότι η ανάγκη έγκειται στην ευθύνη. Χρειαζόµαστε ευθύνη και σεβασµό προς τον εαυτό µας, προς τον κόσµο, προς τη φύση µας. Χρειαζόµαστε ειλικρίνεια µε τον εαυτό µας, αλλά και επιείκεια για να µπορέσουµε να δώσουµε αυτό που πραγµατικά µπορούµε. Ας είναι το ελάχιστο, αλλά ας είναι ειλικρινές.
Φόρεµα και κάπα από µεταξωτό τούλι, και τα δύο Celia kritharioti haute couture.
Τι µπορείτε να µας πείτε για την ηρωίδα σας στο σίριαλ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη;
Τη θαυµάζω. Είναι ένα κορίτσι που δεν παύει να παλεύει και να διεκδικεί τα «θέλω» της. Μεγαλωµένη σε µια µικρή κοινωνία, φαντασιώνεται µεγάλα όνειρα. Ο αυθορµητισµός της συνεπαίρνει και άλλους ήρωες, τους οδηγεί σε νέα µονοπάτια, ανοίγει δρόµους ειλικρίνειας. Είναι ευαίσθητη όπως οι µελωδίες της και έχει πίστη σε αυτό µε το οποίο καταπιάνεται.
Ποιο είναι το πιο δυνατό στοιχείο του χαρακτήρα της;
Παρατηρώντας τη, θα έκλεβα από εκείνη το πείσµα και τον δυναµισµό της. Θα αφηνόµουν στην καθοδήγηση ενός τέτοιου χειµµαρώδους χαρακτήρα, όπως ο δικός της.
Νιώθετε επιπλέον άγχος για τον τρόπο που υπάρχετε ως γυναίκα-ερµηνεύτρια στις µέρες µας;
Πάντα κουβαλάς µια ευθύνη όταν καταπιάνεσαι µε έναν ρόλο. Η δουλειά µας είναι µίµηση πράξεως, κάτι το οποίο πολλές φορές το κοινό αγνοεί και συγχέει τον άνθρωπο µε τον ρόλο. Σαν να ξεχνάει τον στόχο, την αφήγηση, το ότι οι ερµηνευτές χρησιµοποιούµε στην πραγµατικότητα µια ιστορία για να τους αποκαλύψουµε ένα θέµα. Η ευθύνη µου ως ηθοποιός είναι να ερµηνεύσω το όραµα του σκηνοθέτη που µε εµπιστεύτηκε. Όταν, λοιπόν, επιλέγεις να συνεργαστείς, επιλέγεις και να εµπιστευτείς. Η ευθύνη ανήκει στο σύνολο µιας σχέσης, ακόµη και όταν έχει να κάνει µε ένα σίριαλ.
Η σειρά µε ποια άλλα θέµατα της σύγχρονης πραγµατικότητας ασχολείται;
Η ιστορία που θα σας αφηγηθούµε έχει πολλές οπτικές. Αγγίζει οικογενειακά, κοινωνικά, ερωτικά θέµατα και παίζει µε τις ανάγκες, τα πάθη και τις αδυναµίες των ηρώων της.
Και ο έρωτας; Είναι πάντα εκεί; Για εσάς;
Φυσικά και είναι εκεί. Για εµένα ο έρωτας είναι ένα άγνωστο µονοπάτι που σε κάθε του διαδροµή µε εκπλήσσει, σαν να είναι η πρώτη φορά. Κερδίζει συνεχώς έδαφος µέσα µου.
Φόρεµα και κάπα από µεταξωτό τούλι, και τα δύο Celia kritharioti haute couture.
Συνήθως στους έρωτες του Χριστόφορου Παπακαλιάτη υπάρχει κάτι νοµοτελειακό, κάτι βαθιά αµετάκλητο. Πώς είναι αυτός ο έρωτας τώρα;
Ο έρωτας που αναδύεται ανάµεσα στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες είναι έντονος µε ισχυρά, υψηλά κοινωνικά διακυβεύµατα. Είναι µια µάχη ανάµεσα στη λογική και την παρόρµηση.
Ποια στοιχεία φέρατε από τη δική σας εφηβεία στην ηρωίδα σας; Η βουτιά στα προσωπικά βιώµατα είναι απαραίτητη για εσάς στη διαδικασία σύλληψης ενός ρόλου;
Βουτάω µέσα µου για να κάνω επιλογές ως προς τη διαµόρφωση του χαρακτήρα µου. Ο ρόλος είναι µια πιθανή εκδοχή του εαυτού µας. Αναζητώ την Κλέλια µέσα από κάθε ρόλο, µου αποκαλύπτονται σκέψεις που δεν είχα φανταστεί, αλλά και σκέψεις µε τις οποίες συνθηκολογώ, µέσα από το φίλτρο της απόστασης.
Έχετε πει ότι η ηρωίδα σας µάχεται τη συµβατικότητα µε τον έρωτα. Με τι άλλο πολεµάται αυτή;
Η συσχέτιση του οράµατος µε την πράξη συναγωνίζονται στο έπακρο κάθε είδους συµβατικότητα.
Εσείς έχετε επαναστατήσει ποτέ;
Από µικρή θυµάµαι να µε αποκαλούν χαριτολογώντας «η επαναστάτρια της οικογένειας», ίσως γιατί καταπιάστηκα µε κάτι εντελώς ξεχωριστό από την οικογενειακή νόρµα. Αυτή ήταν η επανάστασή µου.
Oversized κάπα από τούλι, Irene Angelopoulos.
Δεδοµένου ότι διανύουµε µια φορτισµένη περίοδο στην οποία υπάρχει µια έντονη ανάγκη συλλογικότητας και κοινωνικής ευθύνης, αναλογίζεστε ποτέ αν καλλιεργούµε και αν ποντάρουµε στο «µαζί» όσο θα έπρεπε;
Το «µαζί» είναι µια σπουδαία έννοια. Έχει ένα βάρος, γιατί από τη µία όλοι το ποθούµε και από την άλλη όλοι το φοβόµαστε. Ίσως γιατί φοβόµαστε να αφεθούµε, να εγκαταλείψουµε τον εγωισµό µας. Δεν ξέρουµε από πού να το πιάσουµε και πώς να το πετύχουµε. Είναι ένα τεράστιο δώρο που ζητάει συγχώρεση, χώρο και αποδοχή. Το πιο σηµαντικό µάθηµα που αποκόµισα από τη δραµατική σχολή -ο δικός µου µικρός κόσµος- είναι ότι µπορούµε να είµαστε όλοι «µαζί» στο τώρα.
Φέτος, σας είδαµε και στη µεγάλη οθόνη στο φιλµ 18 που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηµατογράφου της Θεσσαλονίκης. Μια ταινία που καταπιάνεται µε το θέµα του φασισµού µέσα από µια παρέα µαθητών.
Η διαδροµή αυτής της ταινίας είχε πολλές αρετές. Αρχικά µε έφερε αντιµέτωπη µ’ ένα θέµα µε το οποίο δεν είχα ασχοληθεί στοχευµένα µέχρι τώρα, την έννοια του φασισµού. Η Μαρίνα στην ταινία είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας, που προσπαθεί να επιβιώσει, να εργαστεί. Μάχεται µε την καθηµερινότητά της και τις συνθήκες της ζωής της, αλλά από την άλλη παραµένει ένα κορίτσι που έχει ανάγκη να ερωτευτεί. Η παρουσία της είναι καταλυτική για την πορεία του πρωταγωνιστή. Είναι το κοµµάτι αυτό της ιστορίας, όπου στο βίαιο περιβάλλον αναδύεται η τρυφερότητα. Γίνεται η ίδια η αρχή της ελπίδας. Γίνεται η αγάπη.
Φόρεµα από τούλι, MI-Rο.
Επίσης, το σίριαλ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη εκτυλίσσεται µέσα στην πανδηµία, τη στιγµή που σε άλλες σειρές αυτή δεν αναφέρεται καν. Χρειαζόµαστε περισσότερα έργα που θα αποτυπώνουν όλο αυτό που περνάµε;
Δεν νοµίζω πως υπάρχει ανάγκη υπενθύµισης. Αυτό που βιώνουµε έχει καταγραφρεί µέσα µας τόσο έντονα και δυναµικά, που ίσως αυτό που χρειάζεται πια είναι να το αγκαλιάσουµε. Οι σειρές είναι µια αποτύπωση της πραγµατικότητας. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, να επικρατεί το βίωµα της Covid-19. Ωστόσο, κάθε σκηνοθέτης κάνει µια επιλογή για την πραγµατικότητα την οποία οραµατίζεται και αυτό είναι και το ενδιαφέρον.
Τα δύο αυτά concept τα συνδέει εκτός από τη νιότη και το σχολείο. Η εκπαίδευση. Μας είναι σαφές πόσο σηµαντικός είναι ο τρόπος που διδασκόµαστε; Πόσο σηµαντικοί είναι οι δάσκαλοι; Το σχολείο ως σύστηµα;
Για εµένα ο κάθε δάσκαλος έχει µια οικογενειακή χροιά. Έχει µια ευθύνη συνδιαµόρφωσης χαρακτήρα. Είναι ο άνθρωπος που εµπιστεύεσαι, που του ανοίγεις τα χαρτιά σου για να σε καθοδηγήσει. Και αναφέροµαι και στα σχολικά χρόνια, αλλά και στις µετέπειτα σπουδές µου. Είναι συγκινητική η φροντίδα τους και η έγνοια τους. Πρέπει όσο µπορούµε να εξετάζουµε και να διαφυλάσσουµε αυτό το σύστηµα για να µπορέσουµε µετέπειτα να αφεθούµε στη ζωή, στην κοινωνία και στις ανάγκες της.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγµα που πρέπει να αντιµετωπίσετε σήµερα ως γυναίκα;
Να απενοχοποιηθώ από τον φόβο που µας κατακλύζει.
Info: Το σίριαλ Ο Δάσκαλος θα κάνει πρεµιέρα µέσα στο 2022 από τη συχνότητα του Mega.
Φωτογράφος: Κώστας Αυγούλης
Styling: Χρήστος Αλεξανδρόπουλος
Μακιγιάζ: Ίριδα Άνκα
Μαλλιά: Αλέξανδρος Μεταξούλης Βοηθός φωτογράφου: Φίλιππος Μαργαλιάς
Ευχαριστούµε το Hotel Grande Bretagne, a Luxury Collection Hotel (hotelgrandebretagne.gr), Βασιλέως Γεωργίου Α΄ 1, Πλατεία Συντάγµατος, Αθήνα, για την ευγενική φιλοξενία.