Ευθείες βολές στη συνέντευξη Τύπου
Δημοσιεύθηκε
Με αρκετές αιχμές και για παρόντα στη συνέντευξη Τύπου πρόσωπα και όχι μόνο, ο Αλέκος Βοσνιάδης μετά την επικράτηση της Νίκης Βόλου 3-0 επί του Διαγόρα Ρόδου, τόνισε ότι είναι πάνω απ’ όλα Νίκη και δεν πρόκειται να δεχθεί να τον πετάξει κανένας σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Τόνισε πάντως, ότι υπάρχουν μέρες για να βρεθεί το κοινό σημείο με τη διοίκηση της ΠΑΕ Νίκη, αποκαλύπτωντας ότι μέσα στην εβδομάδα πήρε και ένα… χαρτί από την πλευρά της.
Αναλυτικά κατά λέξη ο κ. Βοσνιάδης ανέφερε τα εξής:
«Τρεις βαθμοί. Ευχαριστώ πολύ τους ποδοσφαιριστές με τους οποίους είχα… χάσει τα αποδυτήρια. Να τους δώσω συγχαρητήρια και να έχουν καλή συνέχεια. Ευχαριστώ πολύ τον κόσμο. Ήταν πολύ σημαντική ημέρα για μένα, θα την θυμάμαι σε όλη μου την καριέρα. Σε μία κατάσταση που μπορούσε να πάει παντού, φεύγω γεμάτος από τον κόσμο της Νίκης Βόλου. Τους ευχαριστώ πολύ. Ο Βοσνιάδης είναι ξεκάθαρο ότι είναι Νίκη Βόλου και το λέει και τώρα που φεύγει. Ευχαριστώ τον καθέναν ξεχωριστά. Τα παιδιά από τους συνδέσμους, τους ηλικιωμένους που με χειροκρότησαν, όλον τον κόσμο που στο τέλος με ευχαρίστησε.
»Δυστυχώς υπάρχει ανθρωποφαγία στο ποδόσφαιρο και το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις σε ομάδα στην οποία έχεις κάνει τα πάντα, είναι να μην υπάρχει σεβασμός. Ακόμη και πριν το παιχνίδι υπήρχαν προβλήματα, εντάσεις, επεισόδια. Γινόντουσαν διάφορα πράγματα στους διαδρόμους, απ’ έξω από τους διαδρόμους. Περάσαμε μία εβδομάδα στην οποία μου ήρθε και ένα χαρτί στα χέρια. Κατόρθωσε η Νίκη Βόλου να στείλει χαρτί στον Βοσνιάδη. Κανένας σεβασμός».
Απευθυνόμενος σε συγκεκριμένο άτομο που ήταν παρόν στη συνέντευξη Τύπου, σημείωσε: «Κάθε μέρα να με στολίζετε, με κάνατε χριστουγεννιάτικο δέντρο. Χθες σας άκουγα ένα πεντάλεπτο όταν ερχόμουν εδώ (σ.σ. Νεάπολη). Μιλούσατε και λέγατε διάφορα. Εννοείται ότι η ομάδα έχει πολύ κακή παρουσία, αλλά αφήστε αυτόν που έχει γυρίσει και έχει γυρίσει πράγματα, μην τον κρεμάτε στα κάγκελα. Κάποια στιγμή είναι φυσιολογικό. Ήρθαμε με σκοπό να κλείσουμε την καριέρα μας εδώ και δεν το πίστεψε κανείς».
Συνέχισε μάλιστα ως εξής: «Ξεκινήσαμε να βάζουμε από το πρώτο δίχτυ, από το πρώτο κλειδί στ’ αποδυτήρια, από την πρώτη βρύση. Φτάσαμε να κάνουμε πράγματα για την ομάδα, που γυρνούσε όλη τη Μαγνησία, με την πίεση μας να γίνουν γήπεδα που να μπορούν να έρχονται επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και να κάνουμε διάφορα. Κάναμε δύο μήνες ενώ εκθειάζαμε το αθλητικό μας κέντρο… σταματάω ν
»Ας μπούμε λοιπόν στη διαδικασία, όσοι είναι κοντά στην ομάδα γνωρίζουν καλά τι περνούσε ο Βοσνιάδης καθημερινά. Αυτοί που είναι στην ομάδα δίπλα, φροντιστές και όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Φτάσαμε σήμερα να έχει περάσει μία ολόκληρη εβδομάδα και να μην μπορούμε να δούμε τι γίνεται. Φτάσαμε να θέλουμε τον Βοσνιάδη ν’ ανοίξει την πόρτα και να φύγει μόνος του. Με προτρέπετε κι εσείς. Ν’ ανοίξω την πόρτα και να φύγω μόνος μου. Πλέον όμως πίσω από τον προπονητή υπάρχουν οικογένειες, συνεργάτες που έχουν οικογένειες και ο προπονητής δεν μπορεί ν’ ανοίξει την πόρτα και να φύγει έτσι έξω.
»Ας γίνω εγώ η κατάσταση για να καταλάβουν και όλοι γύρω που μπορεί να οδηγήσουμε το παιχνίδι και να βγάλουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Συγκεκριμένες φωνές, συγκεκριμένες καταστάσεις, και δεν τις βλέπω πάλι, δεν είναι εδώ. Να παραιτηθεί ο Βοσνιάδης. Εν πάρει περιπτώσει. Ήρθε η ώρα να περιμένει ο Βοσνιάδης τη διοίκησή του πάλι, έχουμε μέρες να κάτσουμε κάτω και να λύσουμε τη συνεργασία. Ποτέ δεν έκατσα σε ομάδα που με πιέζανε να φύγω και δεν περνούσα καλά. Εδώ όμως είναι κάτι διαφορετικό. Εδώ είναι η ομάδα της καρδιάς μας, της επαγγελματικής μας καριέρας, και ας μην το πιστεύετε θα το λέω χίλιες φορές. Αυτό μπορεί να έχει κόστος σε μένα, να είναι να πάω σε μία άλλη ομάδα και να μην μπορώ. Αλλά δεν με νοιάζει.
»Αν δεν αντιληφθούμε… Πέρασε ένα πεντάμηνο, επειδή γνωρίζω καλά τα προβλήματα-και έλεγα κάθε μέρα συσπείρωση, συσπείρωση, συσπείρωση. Μάλλιασε η γλώσσα μου να λέω ελάτε κοντά μας. Όταν κάποιος επαναλαμβάνει συνέχεια κάποια πράγματα δείχνει ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Και δυστυχώς είμαστε σε μία πόλη που δεν παίζουμε τον πρώτο ρόλο. Δεν έχουμε καμία εύνοια από πράγματα του Δήμου, του χώρου… είμαστε σε μία φάση που κάνουμε το έργο όλων αυτών που δεν θέλουν η Νίκη να προχωρήσει εύκολο. Βγάζουμε τα μάτια μας μόνοι μας. Όταν επαναλαμβάνω περί συσπείρωσης… Ναι κριτική… Ο πρώτος που ξέρει ότι η ομάδα δεν πάει καλά είμαι εγώ. Είναι έκτη αγωνιστική θέλω να έχω έξι νίκες. Έχω μάθει να μάχομαι στη ζωή μου και να κερδίζω. Φτάσαμε σε σημείο να απαξιώσουμε ποδοσφαιριστές, προπονητές, να τους στείλουμε όλους στα βράχια, όπως λέγατε και χθες ότι το καράβι πάει στα βράχια και ο καπετάνιος κάτι πρέπει να κάνει αν μπλοκάρει το τιμόνι. Εύχομαι στον επόμενο να έχει ευέλικτα τιμόνια και η διοίκηση να είναι πραγματικά δίπλα του και πάνω από την ομάδα να την προστατεύει.
»Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και κάτι άλλο: Πρωταθλητισμός βάλτε μπροστά τον προπονητή και να είμαστε όλοι κρυμμένοι από πίσω, δεν γίνεται. Πρωταθλητισμός έχει και άλλες ασφάλειες της ομάδας γύρω-γύρω που δεν τις έχουμε σαν ομάδα. Αν βγει ένας και πει ότι τις έχουμε θα λέει ψέματα. Αλλά να είναι και η εύκολη λεία ο προπονητής, που έχει δώσει εξετάσεις και έχει ξαναδώσει και έχει ξαναδώσει… Ήρθε να σώσει μία ομάδα στην παρακάτω κατηγορία που κλαίγανε τότε όλοι και δεν σκέφτηκε δευτερόλεπτο την καριέρα του. Που εκείνη την περίοδο είχε πρόταση που ομάδα που έπαιζε πλέι οφ και δεν πήγε γιατί ΔΕΝ τον κάνανε μόνο για έξι αγωνιστικές συμβόλαιο.
»Και ξαφνικά ο Βοσνιάδης ήρθε εδώ. Για ποιους ήρθε; Για την ομάδα και για δύο ανθρώπους που ο ένας έκλαιγε τότε για να έρθω. Τρέχανε τα δάκρυά του. Αυτήν την κατάσταση την ξεχάσαμε σε τρεις μήνες. Ο Βοσνιάδης δεν είναι στυμμένη λεμονόκουπα που θα την πετάξεις, όπως έχεις κάνει με όλους τους προηγούμενους. Απαξιώσατε τον Βεργέτη, έφυγε κυνηγημένος ο άνθρωπος και από τα ψυχολογικά του. Λέω διάφορα. Οι χαρακτήρες είναι διαφορετικοί, ένας το αντέχει ένας δεν το αντέχει. Η κατάσταση είναι αυτή και βοηθήστε σ’ αυτό. Δεν είναι να πάμε πρίμα και να κρύβουμε προβλήματα κάτω από το χαλάκι, αλλά είναι να τ’ αναδείξετε. Οι ομάδες έτσι αποκτούν υγεία και έτσι προχωράνε. Το να έχω καλό εγώ τον Αποστόλη και να του κάνω τα κέφια, να του χαϊδεύω τα αυτιά συνέχεια. Και κάθε χρόνο θα φταίει ο Βοσνιάδης, ο Βεργέτης, ο επόμενος που θα έρθει. Οι παίκτες που είναι άχρηστοι. Όλη η κοινωνία.
»Συνεχίστε έτσι και κρύβετε στα χαλάκια και δεν είναι αυτός εδώ να τον περιποιηθώ τώρα να τα πούμε τετ-α-τετ. Μια ζωή εξαφανισμένος από τις κερκίδες και κρύβεται. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος του Μέσου αυτού. Δεν ξέρω. Συνεχίστε έτσι παιδιά. Ευχαριστώ τα παλικάρια μου. Είναι παιδιά που έφερα εδώ και τα κράτησα. Τα αγαπώ πολύ και τα παιδιά που κράτησα εδώ τα αγαπώ πολύ. Είναι πολύ καλοί ποδοσφαιριστές, πολύ καλοί αθλητές, καταπληκτικά παιδιά. Στηρίξτε τα. Αξίζουν να φοράνε τη φανέλα της Νίκης Βόλου. Στηρίξτε τα. Και έρχονται και οι γιορτές, να είστε δίπλα τους. Ευχαριστώ και πάλι όλον τον κόσμο, και καλή τύχη σε όλους. Την ομάδα θα την παρακολουθώ, και πλέον δεν θα παίρνω όπως μου έκαναν τα 10 χρόνια που έλειπα κανένα τηλέφωνο από κάποιους συγκεκριμένους και δεν θα τους βοηθάω πουθενά, που τους βοηθούσα δέκα χρόνια. Οτιδήποτε κάνανε, με συμβουλευόντουσαν. Τα φιλιά μου, τους χαιρετώ κι αυτούς…».
Το κείμενο ανανεώνεται…
