Του Νίκου Κανέλλου*
Δημοσιεύθηκε
Τροποποιήθηκε
Άκουσα τον λόγο του Προέδρου των ΗΠΑ κ. Μπάιντεν στην Βαρσοβία. Μερικές αναπόφευκτες σκέψεις.
Υπηρέτησα, ως Έλληνας Πρόξενος, μεταξύ άλλων, στο Χιούστον, με απόσπαση στην Ουάσιγκτον και στη Γενική Συνέλευση, επί έξι μήνες, στη Νέα Υόρκη. Σε διαφορετικές, επίσης, αποστολές και ως Πρέσβης στα Βαλκάνια, στην Δυτική Ευρώπη, στην Ασία και στον Καύκασο.
Άκουσα, με πολύ ενδιαφέρον, τις αναλύσεις πολλών Αμερικανών και Ευρωπαίων, αλλά και Ασιατών αξιωματούχων. Σε πολλές στιγμές προσπάθησα να βάλω τις γραμμές που έπρεπε στα εθνικά μας συμφέροντα.
Είχα συναντήσεις, μεταξύ άλλων και όχι απλές χειραψίες, με τον Πάπα Ιωάννη τον Β στα Τίρανα, με τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους τον νεότερο στην εκλογική του πορεία να εκλεγεί Κυβερνήτης του Τέξας, τον πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Κίσινγκερ, με τον Ιταλό πρωθυπουργό Πρόντι και άλλους.
Έζησα τους ηγέτες της πρώτης και μετέπειτα πορείας της Ε.Ε. ,ως Πρόεδρος του CIFE στην Ελλάδα (Centre International de Formation Europeenne) και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως νεαρός Γραμματέας Πρεσβείας στο Στρασβούργο.
Σήμερα, αντιλαμβάνομαι ότι με λανθασμένους τρόπους και εμμονές, ο κόσμος οδηγείται σε μια ανισόρροπη πορεία.
Το ακραίο νέο στοιχείο που δημιουργείται, μετά το ανόητο και τραγικό σκηνικό του πολέμου, στον οποίο το εύφλεκτο υλικό είχε τοποθετηθεί πολύ πριν, θα έχει να κάνει με νέες βαθιές κοινωνικές αναστατώσεις στην Ευρώπη και όχι μόνο.
Η ρητορική που ακολουθείται είναι, επίσης, λανθασμένη. Στην Ουκρανία, όταν πέσει ο κουρνιαχτός και τα μεγάλα λόγια, η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου θα αισθανθεί εγκλωβισμένη και δυστυχής.
Η Δύση, εκ των πραγμάτων, δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις μεγάλες της υποσχέσεις.
Σε μας, στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο, οι εξελίξεις (αν συνεχιστεί να επικρατεί, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η «διαχειριστική αντίληψη της διπλωματίας») θα είναι ακραίες και βαθιές. Αργότερα, ίσως, πω περισσότερα.
Βάσει όλων αυτών η πρόταση μου, με τα στάδια υλοποίησης της, με την σειρά που αναφέρονται, είναι η εξής:
1. Να τεθεί υπόψιν των Ρώσων η πρόθεση και απόφαση του ΝΑΤΟ να μην αποδεχθεί την υποψηφιότητα της Ουκρανίας λόγω των ειδικών διεθνών συνθηκών (καθεστώς αυστηρής ουδετερότητας).
2. Να κινηθούν οι διαδικασίες ώστε να γίνει δεκτή η Ουκρανία, με εσπευσμένες διαδικασίες στην Ε.Ε., που είναι και θα παραμείνει, κατά την ταπεινή μου πρόβλεψη, ένας πολιτικός/οικονομικός οργανισμός.
3. Η διεθνής ομάδα, με βάση μέλη ομάδας επαφής τύπου Μινσκ να ζητήσει από την Ρωσία την λήξη των πολεμικών επιχειρήσεων, την αποχώρηση των στρατευμάτων της με την παράλληλη ψήφιση απόφασης της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ /αφού πρώτα καθορισθεί η κυριαρχία στην Κριμαία και στο Ντονμπάς.
Ας μην κολλάμε σε διχαστικές λεπτομέρειες όπως κάνουν κάποιοι μεμψίμοιροι φίλοι. Εκτός εάν δεν είναι η Ειρήνη ο άστοχος μας.
Γνωρίζω ότι δεν είναι αυτά με τα οποία πολλοί, από τους άμεσα εμπλεκόμενους θα συμφωνήσουν αφού πριν την λήξη των πολέμων επικρατεί η παράνοια της προπαγάνδας απ΄ όλες τις πλευρές. Γνωρίζω επίσης, ότι κάποιοι συμφωνούν. Οπως γνωρίζω ότι οι περισσότεροι αποφεύγουν να πάρουν μια καθαρή θέση. Δυστυχώς, καθόσον μας αφορά, δεν θα το κάνουν ούτε όταν και αν απειληθεί η χώρα μας.
Υ.Γ.: Οι προτάσεις δεν απηχούν, κατ’ανάγκη, τις προσωπικές μου απόψεις. Προσφέρουν, όμως, θεωρώ, βάσει των εκτιμήσεων και της εμπειρίας μου, μια ικανή διπλωματική διέξοδο.
*Πρέσβη επί τιμή – Πρώην Πρεσβευτή της Ελλάδας σε Κόσοβο, Σλοβακία, Βιετνάμ Αζερμπαϊτζάν – Αντιπροέδρου ΕΙΠΔ