της Marisa Meltzer
H Ana de Armas νιώθει ανακούφιση που τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής της είναι πλέον παρελθόν. «Ήταν παράξενα», λέει. Ο πατέρας της ήταν άρρωστος -όχι από Covid- κι εκείνη ήθελε να επιστρέψει στην Κούβα απ’ όπου κατάγεται, αλλά τα ταξίδια απαγορεύονταν κατά τη διάρκεια της πανδηµίας. «Εκείνη την περίοδο δούλευα πολύ και αισθανόµουν τυχερή γι’ αυτό», συµπληρώνει. Γύριζε το φιλµ The Gray Man, µια ταινία δράσης σε σκηνοθεσία των Anthony και Joe Russo µε συµπρωταγωνιστές τους Ryan Gosling και Chris Evans, η πιο ακριβή παραγωγή του Netflix µέχρι στιγµής. Τότε ήταν που επίσης τράβηξε πάνω της τα φώτα της δηµοσιότητας µε τις φωτογραφίες που δηµοσιεύτηκαν σχετικά µε τη σχέση της µε τον Ben Affleck. «Πώς ήταν η κατάσταση τότε;» τη ρωτάω. «Φρίκη», απαντά ανοίγοντας διάπλατα τα µεγάλα καστανά µάτια της.
«Αλλά είχε κι ένα καλό. Ήταν ένας από τους λόγους που έφυγα από το L.A.». Έζησε εφτά χρόνια στο Λος Άντζελες, βλέποντας τη ζωή άλλων ηθοποιών να γίνεται βορά στη δηµοσιότητα και τους παπαράτσι να τους ακολουθούν σε κάθε βήµα. «Βιώνοντας κι εγώ κάτι τέτοιο, επιβεβαιώθηκαν οι σκέψεις µου ότι αυτό το µέρος δεν είναι για εµένα», λέει η De Armas και συνεχίζει: «Ήταν κάπως υπερβολικό όλο αυτό. Δεν υπήρχε διαφυγή ούτε διέξοδος. Στο Λος Άντζελες έχεις πάντα την αίσθηση ότι κάτι σου λείπει. Αυτή η πόλη σου προκαλεί άγχος».
Τώρα ζει σε ένα διαµέρισµα στη Νέα Υόρκη, µαζί µε τον σύντροφό της, στέλεχος του Tinder, Paul Boukadakis. Τη συνάντησα στον κήπο του LaDurée στο Σόχο, µε εκείνη να πίνει τσάι γιασεµί. Το ζευγάρι γνωρίστηκε κατά τη διάρκεια της πανδηµίας µέσω ενός κοινού φίλου και, καθώς τα περισσότερα µέρη ήταν κλειστά, τα πρώτα τους ραντεβού δίνονταν πότε στο σπίτι του ενός και πότε στου άλλου, πίνοντας κρασί και κουβεντιάζοντας. Ωστόσο, δεν έµεινε και πολύ στην καινούρια πόλη της. Τα γυρίσµατα του The Gray Man έγιναν στη Γαλλία και στην Πράγα, ενώ συνεχίστηκαν σε στούντιο στο Long Beach της Καλιφόρνιας. Είναι η δεύτερη µεγάλη ταινία δράσης για εκείνη µετά το σύντοµο, αλλά εντυπωσιακό πέρασµά της στο τελευταίο φιλµ του James Bond No Time to Die. «Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν µε είχα φανταστεί σε ταινίες δράσης. Δεν µε ενδιέφερε κάτι τέτοιο», λέει.
Ωστόσο οι προτάσεις άρχισαν να έρχονται. «Πρέπει να είµαι προσεκτική, γιατί δεν είναι αυτό ακριβώς που θέλω να κάνω. Δεν νιώθω και πολύ άνετα. Αισθάνοµαι λίγο γελοία. Και απαιτεί και πολλή δουλειά», αναφέρει. Τα γυρίσµατα για το Blonde µπορεί να καθυστέρησαν αρκετά, ωστόσο θα τη δούµε το φθινόπωρο σε αυτό το φιλµ να υποδύεται τη Marilyn Monroe. Όταν διάβασε το σενάριο του The Gray Man, της κέντρισε το ενδιαφέρον και ήταν έτοιµη να επιστρέψει στη δουλειά, αλλά όπως λέει η ίδια «το σενάριο χρειαζόταν βελτιώσεις. Όπως κι ο ρόλος µου. Αλλά η πρώτη συνάντηση µε τους δηµιουργούς πήγε πολύ καλά. Αυτοί οι δύο έχουν πολλή πλάκα», λέει για τους αδερφούς Russo. H Dani Miranda, η ηρωίδα της, είναι πράκτορας της CIA.
«Στην αρχή είναι αυστηρή και ακολουθεί τους κανόνες κατά γράµµα. Η αποστολή της είναι πολύ σηµαντική για εκείνη, για την καριέρα και την υπόληψή της» λέει η ίδια. Για να προσεγγίσει την ηρωίδα της, η ηθοποιός µίλησε στο τηλέφωνο µε έναν πράκτορα της CIA ρωτώντας τον για τις συνθήκες εργασίας και όλους τους γραπτούς και άγραφους κανόνες. Αυτό που είναι πραγµατικά διαφορετικό όσον αφορά την Dani είναι ότι σε ένα οποιοδήποτε άλλο φιλµ θα αντιµετωπιζόταν ως το ερωτικό αντικείµενο του πόθου για έναν τουλάχιστον από τους πρωταγωνιστές (σε ένα φιλµ µε τους Gosling, Evans και Regé-Jean Page, δηλαδή τρεις από τους ωραιότερους ηθοποιούς στον κόσµο, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν ιδιαίτερα παράξενο).
Αντίθετα, η σχέση της ηρωίδας της µε τον Gosling είναι φιλική και χαρακτηρίζεται από αµοιβαίο σεβασµό και εκτίµηση. Και αυτό θα µπορούσε να πει κανείς πως µοιάζει µε µια µικρή νίκη για το γυναικείο φύλο. «Χάρηκα πολύ όταν είδα ότι η ταινία δεν εστίασε υπερβολικά σ’ αυτή τη σχέση. Οτιδήποτε και να συµβεί στο µέλλον, δεν ξέρω» -το Netflix ανακοίνωσε ήδη δύο sequel- «µε ευχαριστεί που το κεντρικό θέµα ήταν η αποστολή της ηρωίδας µου και όχι η ερωτική της ζωή». Ο Chris Evans, φίλος και τρεις φορές συµπρωταγωνιστής της (στο The Gray Man, στην πρώτη της κινηµατογραφική εµφάνιση στο Knives Out και στο αναµενόµενο Ghosted, µια περιπέτεια δράσης τα γυρίσµατα της οποίας µόλις ολοκληρώθηκαν στην Ατλάντα), λέει: «Είµαι µεγάλος φαν της. Υπάρχουν κάποιοι ηθοποιοί που δεν µπορείς να πάψεις να θαυµάζεις. Το εύρος της ερµηνείας της, από δυναµικούς ρόλους µέχρι πιο ευαίσθητους, είναι εξαιρετικά µεγάλο. Kάθε ηθοποιός έχει τα δυνατά του σηµεία, αλλά εκείνη µπορεί να είναι επικίνδυνη, ευάλωτη, ευγενική και συναισθηµατική στην ίδια σκηνή».
Η De Armas µεγάλωσε στην Κούβα, σε µια παραλιακή πόλη όπου η οικογένειά της δεν είχε υπολογιστή, ούτε ίντερνετ ούτε καν κινητό. Όταν ήταν εννέα χρόνων, πέθανε η γιαγιά της και η οικογένεια µετακόµισε στην Αβάνα, κοντά στον παππού της. Ήταν ένας καινούριος κόσµος για εκείνη και ένιωθε κάπως ξένη στη µεγάλη πόλη. Εκεί όµως έκανε τα πρώτα βήµατα στο µονοπάτι της καριέρας της. Στα 14 της γράφτηκε σε µια δραµατική σχολή στην Αβάνα και έκανε παρέα µε σπουδαστές της µουσικής, του θεάτρου και των τεχνών. Συναντούσε τους φίλους της στη Malecόn, τον διάσηµο παραλιακό δρόµο της πόλης.
«Παίζαµε κιθάρα και πίναµε ρούµι µέχρι το πρωί. Τα βράδια εκεί έµοιαζαν σαν ένα µεγάλο, υπέροχο φεστιβάλ θεάτρου και κινηµατογράφου. Ήταν απίστευτο», λέει η ίδια. Συµµετείχε σε τρία κουβανέζικα φιλµ και στη συνέχεια, στα 18 της χρόνια, έφυγε για την Ισπανία. Εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη, αναλαµβάνοντας κυρίως τηλεοπτικούς ρόλους. Έφτιαξε τη ζωή της και έκανε φίλους εκεί, αλλά έπειτα από οχτώ χρόνια, στα 26 της, αποφάσισε να δοκιµάσει την τύχη της στο Λος Άντζελες. Εκεί ανακάλυψε ότι καµία από τις προηγούµενες δουλειές της σε Κούβα και Ισπανία δεν ενδιέφερε τους υπεύθυνους casting. Όσο για τα αγγλικά της, δεν ήταν άπταιστα όπως είναι τώρα. Παρακολούθησε µαθήµατα από τις 8 π.µ. µέχρι τις 3 µ.µ. για τρεις µήνες για να βελτιώσει το επίπεδό της.
Της αρέσει η ζωή στη Νέα Υόρκη, είναι µόλις τρεις ώρες µε το αεροπλάνο µακριά από την Αβάνα και πολύ πιο κοντά στην Ισπανία απ’ ό,τι το Λος Άντζελες. «Σας αρέσει που ζείτε στην Αµερική;» τη ρωτάω. «Ναι», απαντά εκείνη και συνεχίζει: «Μερικές φορές». Παρατηρώ την παύση πριν απαντήσει. «Μερικές φορές µου αρέσει, άλλες φορές µου λείπει η Ευρώπη». Δεν διακρίνω ακριβώς µελαγχολία στα λόγια της, αλλά περισσότερο λαχτάρα. Ισορροπεί ανάµεσα στην επιθυµία να τα καταφέρει, να γίνει το επόµενο µεγάλο αστέρι, αλλά και στην αίσθηση του ξεριζωµένου.
«Μερικές φορές αισθάνοµαι ότι δεν είµαι κοµµάτι της καλλιτεχνικής κοινότητας της Κούβας. Το ίδιο ένιωθα και στην Ισπανία για την εκεί καλλιτεχνική κοινότητα, κυρίως επειδή έπαιζα µόνο σε σειρές και όχι σε ταινίες», λέει και συνεχίζει: «Έχω αυτή την αίσθηση ότι δεν ανήκω πουθενά. Καταλαβαίνετε; Αναρωτιέµαι αν είµαι µέρος της κοινότητας εδώ. Δεν γνωρίζω σχεδόν κανέναν». Ίσως είναι λίγο υπερβολική. Η συµπρωταγωνίστριά της στο φιλµ Knives Out, Jamie Lee Curtis, λέει για την πρώτη τους συνεργασία: «Η πρώτη µου αίσθηση ήταν -και το λέω αυτό µε πραγµατική αµηχανία- ότι µόλις είχε φτάσει από την Κούβα. Μου έδωσε την εντύπωση ενός άπειρου, ανασφαλούς κοριτσιού. Εκείνη την πρώτη µέρα σκεφτόµουν ”ποια να είναι άραγε τα όνειρά της;“».
Και πράγµατι τη ρώτησε, γιατί είχε εντυπωσιαστεί τόσο από την Armas ώστε ήθελε να τη συστήσει στον Steven Spielberg για τον ρόλο της Maria στο West Side Story, αλλά και στα βαφτιστήρια της, τη Maggie και τον Jake Gyllenhaal. Με έκπληξή της έµαθε ότι η De Armas ήδη γνώριζε τον Jake και είχε γίνει φίλη µε τον Keanu Reeves, συµπρωταγωνιστή της στην πρώτη αγγλόφωνη ταινία της Knock Knock του Eli Roth. H Curtis λέει ότι η φίλη της πλέον δεν είναι ούτε το απόλυτο outsider ούτε η λαµπερή σταρ που περπατά µε άνεση στο κόκκινο χαλί, ούτε µια ακόµη µούσα στις καµπάνιες της Estée Lauder. «Δεν είναι τόσο φανταχτερή και µε αυτοπεποίθηση όσο νοµίζει ο κόσµος. Είναι εσωστρεφής. Και αυτός ο συνδυασµός έχει ενδιαφέρον. Είναι περίεργη και κάνει πολλές ερωτήσεις», λέει η Curtis.
Η De Armas έχει ωστόσο µια φιλοδοξία που ακτινοβολεί επάνω της: θέλει να ασχοληθεί µε την παραγωγή. Κάτι που έχει ήδη κάνει για το Ghosted, ενώ στην πολυαναµενόµενη Ballerina, τη spin off ταινία του John Wick όπου συναντιέται ξανά µε τον Reeves, ασχολήθηκε µε την εύρεση του σεναριογράφου. «Ήταν πολύ σηµαντικό για εµένα να έχουµε γυναίκα σεναριογράφο, γιατί εκείνη την περίοδο στο project υπήρχε µόνο ο σκηνοθέτης Len Wiseman και ένας ακόµη τύπος. Σκεφτόµουν, λοιπόν, ότι αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Έτσι είδα πέντε έξι γυναίκες σεναριογράφους και τελικά επιλέξαµε την Emerald Fennell, για την οποία είµαι περήφανη», λέει η ηθοποιός και συνεχίζει εξηγώντας τη φεµινιστική της οπτική: «Μεγάλωσα στην πιο πατριαρχική χώρα του κόσµου. Την ίδια στιγµή, όµως, η Κούβα είναι τόσο ελεύθερη µε τόσο πολλούς τρόπους, ώστε σοκάροµαι όταν µαθαίνω ότι µερικά ζητήµατα ελευθερίας και δικαιωµάτων είναι ακόµα υπό συζήτηση σ’ αυτή τη χώρα, την Αµερική», καταλήγει.
Η ηθοποιός επιλέγει τις δουλειές της εν µέρει ανάλογα µε τον σκηνοθέτη µε τον οποίο θέλει να συνεργαστεί. «Το δεύτερο κριτήριο είναι, φυσικά, το θέµα και ο ρόλος µου», λέει χαµογελώντας. Η ταινία Blonde βασίζεται στη νουβέλα της Joyce Carol Oates για τη Marilyn Monroe. Η De Armas πήγε στο Λος Άντζελες για ένα δοκιµαστικό για τον ρόλο της Marilyn ενώ ήδη βρισκόταν στα γυρίσµατα του Knives Out. «Μου έδειξε φωτογραφίες της ως Marilyn», θυµάται η Curtis και συνεχίζει: «Ο πατέρας µου (σ.σ.: ο ηθοποιός Tony Curtis) έπαιζε στο Μερικοί το Προτιµούν Καυτό και έχω πολλές φωτογραφίες του µε τη Marilyn Monroe. Όταν είδα τις φωτογραφίες και ένα βίντεο χωρίς ήχο της De Armas, έπαθα σοκ, ήταν η Marilyn». Το γεγονός ότι µια Λατίνα ηθοποιός µε κουβανέζικη προφορά πρωταγωνιστεί σ’ αυτή την ταινία δεν είναι απλώς απόδειξη του ταλέντου της, αλλά σηµαίνει ότι το Χόλιγουντ ίσως είναι πλέον πιο ανοιχτόµυαλο όσον αφορά την επιλογή των ηθοποιών και ότι κινείται -αργά βέβαια- προς τη πραγµατική συµπερίληψη. «Σίγουρα αλλάζουν τα πράγµατα προς το καλύτερο αλλά, από τη δική µου θέση, βλέπω πως δεν ισχύει για όλους. Νοµίζω ωστόσο ότι συµβαίνει η αλλαγή. Πιστεύω ότι οι κινηµατογραφιστές την ξεκίνησαν. Ο σεβασµός σε κάθε διαφορετικότητα είναι απαραίτητος. Πρέπει πλέον να κάνουµε το σωστό», λέει η De Armas.
Η ίδια ελπίζει ότι ανοίγει τον δρόµο και για άλλες ηθοποιούς, αλλά παράλληλα δεν θέλει να παίζει ρόλους που το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η εθνικότητά τους. «Μου αρέσει να υποδύοµαι τη Λατίνα. Αλλά δεν θέλω να έχω συνεχώς και ένα καλάθι µε φρούτα στο κεφάλι», λέει και συνεχίζει: «Οπότε αυτό είναι που εύχοµαι: ότι θα µπορώ να αποδείξω ότι έχω τη δυνατότητα να κάνω οτιδήποτε αν έχω τον χρόνο να προετοιµαστώ και αν µου δοθεί η ευκαιρία… Απλώς µια ευκαιρία. Μπορώ να παίξω σε οποιαδήποτε ταινία -όπως το Blonde- µπορώ να κάνω τα πάντα. Το πρόβληµα είναι ότι µερικές φορές δεν βρίσκεσαι καν στον ίδιο χώρο µε έναν σκηνοθέτη, ώστε να καθίσει απέναντί σου και να σε αφήσει να του το αποδείξεις. Όλη αυτή η προσπάθεια είναι εξουθενωτική και απογοητευτική», καταλήγει η ηθοποιός. Για να διαχειριστεί την αδιακρισία και τα φώτα της δηµοσιότητας δεν ψάχνει τα σχόλια για τον εαυτό της στο internet. «Έχω σβήσει το Twitter εδώ και χρόνια», λέει και συνεχίζει: «Εδώ και έναν χρόνο δεν µπαίνω σχεδόν καθόλου στο Instagram. Ούτε έχω κρυφούς λογαριασµούς». Πλέον δεν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο. Ταξιδεύει αρκετά -σύντοµα θα έφευγε για το Σαν Ντιέγκο για ένα σόου του Louis Vuitton, του οίκου στον οποίο ανήκει το western-style σακάκι που φοράει στη συνάντησή µας- και προετοιµάζεται για τους επόµενους ρόλους. Για παράδειγµα, ταινίες δράσης όπως το The Gray Man, απαιτούν ειδική προπόνηση έξι µέρες την εβδοµάδα.
Για τις διακοπές φέτος επέλεξε την Ιταλία. «Θα πιω και θα φάω όσα limoncello και τιραµισού µπορώ», λέει η ίδια. Παράλληλα, αγοράζει online µπικίνι και φορέµατα για το ταξίδι. Στον λίγο ελεύθερο χρόνο της κάνει βιντεοκλήσεις µε τους φίλους της και βγάζει βόλτα τα σκυλιά της, τον Elvis και τη Salsa. Θέλοντας να µοιραστεί µαζί µου την εξέλιξή της µου µιλά για τα πρόσφατα 34α γενέθλιά της, τα οποία γιόρτασε στα γυρίσµατα του Ghosted. «Βρισκόµασταν στην παραλία, είχαµε ανάψει φωτιά και δουλεύαµε µέχρι τη 1 το πρωί. Τελειώνοντας, είπα “λοιπόν, είναι τα γενέθλιά µου και θέλω ένα ποτήρι Fireball (σ.σ.: µάρκα ουίσκι)“. Πρόσφατα ανακάλυψε τα σφηνάκια Fireball -τα οποία, καταλαβαίνει γιατί οι περισσότεροι Αµερικανοί κατανάλωναν υπερβολικά από την εποχή του κολλεγίου- και παραδέχεται ότι είναι το καλύτερο πράγµα που έχει δοκιµάσει ποτέ. «Εκείνο το βράδυ ήταν όλοι δίπλα µου: ο άντρας µου, τα σκυλιά µου, ο Chris και η υπόλοιπη οµάδα. Δεν ήµουν σπίτι να απολαµβάνω ένα ροµαντικό δείπνο, αλλά στην παραλία, στο σετ, µε δικούς µου ανθρώπους, κάνοντας αυτό που αγαπώ και πίνοντας σφηνάκια Fireball», λέει και συνεχίζει: «Έτσι ήταν τα 34α γενέθλιά µου, τα πιο ευτυχισµένα που έζησα ποτέ…».
Φωτογραφoς: Christian Macdonald
Styling: Alex White
Μακιγιάζ: Melanie Inglessis/Forward Artists
Μαλλιά: Orlando Pita/Orlando Pita Play
Set design: Todd Wiggins/MHS Artists
Παραγωγή: 1972 Agency & Callie Householder Productions