Δημοσιεύθηκε
To Lemon, η παράσταση-εμπειρία που έχουν παρακολουθήσει περισσότεροι από 14.500 θεατές, γιορτάζει φέτος 5 χρόνια ταξιδιών σε όλη την Ελλάδα! Πρόκειται για την ιστορία του πιανίστα 1900, που γεννήθηκε πάνω σε ένα καράβι και δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στη στεριά.
Μετά την παράσταση αλληλεγγύης στις Σταγιάτες το 2020 για τα Ελεύθερα Νερά, το βραβευμένο Lemon επιστρέφει στο Πήλιο και ανοίγει το Φεστιβάλ του Θεάτρου Αλώνι στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας, την Κυριακή 30 Ιουλίου. Στο ατμοσφαιρικό αυτό ορεινό θέατρο και με θέα τον Παγασητικό, η απίστευτη ιστορία του θρυλικού πιανίστα 1900 ξεδιπλώνεται ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα!
Ο Μελαχρινός Βελέντζας (πιανίστας 1900) και ο Γιώργος Δρίβας (τρομπετίστας Τιμ Τούνυ) μας χαρίζουν ένα απολαυστικό two-men show που κυματίζει ανάμεσα στο σωματικό θέατρο, τη live μουσική, το χορό και το τραγούδι.
Lemon – Μελαχρινός Βελέντζας: Στα μάτια των ντόπιων κατοίκων συναντάμε το έργο που κάνουμε
5 χρόνια LEMON. Δεκάδες τόποι, εκατοντάδες παραστάσεις, χιλιάδες άνθρωποι. Μιλήστε μας για αυτό το ταξίδι.
Το ταξίδι του Lemon ξεκίνησε το 2018 κυρίως από εσωτερική ανάγκη. Πιστεύω πως την πορεία μας τη διαμορφώνουμε σε σημαντικό βαθμό εμείς οι ίδιοι. Ή τουλάχιστον έχουμε την επιλογή να προσπαθήσουμε. Οραματιζόμουν εξ αρχής ένα πρωτότυπο ταξίδι ανάμεσα στη στεριά και τη θάλασσα. Ήταν τόσο έντονη η ανάγκη μου τότε να αρθρώσω τη δυνατότητα για έναν εναλλακτικό τρόπο να γίνονται τα πράγματα καθώς γύρω μου παρατηρούσα ματαίωση και προσκόλληση σε στερεοτυπικές αντιλήψεις όπως «αν δεν είσαι γνωστός είναι δύσκολα τα πράγματα». Έτσι ξεκίνησε το Lemon και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτή την πορεία του. Συνεχίζουμε με αμείωτη ενέργεια αυτό το ταξίδι και παρουσιάζουμε την ιστορία μας στις τοπικές κοινότητες με την πεποίθηση ότι θέατρο υπάρχει όπου υπάρχουν θεατές!
Ποιες οι προκλήσεις μίας τέτοιας παράστασης που αλλάζει συνεχώς τόπους και μορφές;
Στο ταξίδι του Lemon επιλέξαμε και επιλέγουμε οι παραστάσεις να έχουν προκλήσεις. Είναι βασικός στόχος μας να ψάχνουμε συνεχώς τρόπους να εξελίξουμε την εμπειρία του θεατή, από τη στιγμή που θα μπει στο θέατρο μέχρι να αποχωρήσει από αυτό. Έτσι, έχουμε παρουσιάσει το έργο σε αχαρτογράφητα (θεατρικά) σημεία όπως η πλατεία στις Σταγιάτες όπου τον Αύγουστο του 2020 κάναμε την παράσταση αλληλεγγύης για τα ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΕΡΑ. Όμως, ακόμη και ένα κλειστό θέατρο, το προσεγγίζουμε ως μια πρόκληση, αψηφώντας το δεδομένο σκηνικό χώρο και προσαρμόζοντας την ιστορία ώστε να μεταφερθούμε στο σαλόνι της πρώτης θέσης του ατμόπλοιου Βιρτζίνιαν όπου διαδραματίζεται η ιστορία.
Η παράσταση έχει λάβει χώρα σε πολλά φεστιβάλ αλλά και ιδιαίτερα «σημεία» μέσα στα χρόνια που παίζεται. Θα μπορούσες να ξεχωρίσεις ένα μέρος και να μας πεις την ιστορία εκείνης της παράστασης;
Έχουμε ταξιδέψει στη Σαντορίνη και παίζουμε εν πλω. Έχουμε κάνει πρόβα με τον καπετάνιο για το τι διαδρομή θα ακολουθήσει –η παράσταση έγινε με φυσικό φως. Κάποια στιγμή μέσα στο έργο, ο 1900 δοκιμάζει να κατέβει από το καράβι. Ο καπετάνιος, ενώ το καράβι προχωρούσε, κατεβάζει την μπουκαπόρτα και μπροστά μας ξεπρόβαλε το ηφαίστειο της Σαντορίνης. Η στεριά, η θάλασσα, ο τόπος, το έργο, οι θεατές, εμείς οι αφηγητές. Όλα ένα.
Μία άλλη φορά παίζουμε σ’ ένα καρνάγιο στο Λαύριο. Στις περιοδείες μας, μου αρέσει να κοιμάμαι τα βράδια έξω, στα σημεία όπου παίζουμε. Το πρωί ξυπνούσα γύρω στις 06:00 από τις ομιλίες των ντόπιων ψαράδων που μαζεύονταν για την πρώτη ψαριά της μέρας. Έπιασα κουβέντα με έναν κύριο γύρω στα 60 που μου είπε: «εμένα αυτός είναι ο τόπος μου. Εδώ έχω μάθει να ζω. Με τα ψάρια και τα φιλαράκια μου». Στα μάτια του και τα λόγια του έβλεπα το έργο που κάνουμε.
Τι έχετε αγαπήσει περισσότερο στο χαρακτήρα του έργου μετά από τόσα χρόνια και με ποιόν τρόπο νιώθετε τη “συγγένεια”;
Ο 1900 είναι ένα αερικό. Ένα αλλόκοτο –για τους άλλους– πλάσμα που γεννήθηκε μέσα στην έλλειψη. Ορφανός από τους δύο του γονείς. Μέσα από αυτή την έλλειψη έγινε ο σπουδαιότερος πιανίστας του Ωκεανού. Όσο παίζουμε αυτό το έργο, κάνω διαρκώς την εξής σκέψη: νομίζω πως ο 1900 δε χρειάζεται τα λόγια, τις λέξεις. Υπάρχει μέσω της μουσικής και της φαντασίας του. Αυτά τα δύο στοιχεία είναι που τον κάνουν ξεχωριστό στα δικά μου μάτια. Και που του δίνουν τη δυνατότητα να είναι σε αρμονία με τον εαυτό του μέσα στον περιορισμένο χώρο των 88 του πλήκτρων και απέραντος για τους γύρω του. Άλλωστε αν κατέβαινε στη στεριά, τότε όπως λέει ο ίδιος, σ’ εκείνη την απέραντη πολιτεία που δεν γνώριζε «δεν υπάρχει μουσική που μπορείς να παίξεις. Κάθεσαι σε λάθος σκαμνάκι». Επιλέγει λοιπόν να μείνει για πάντα εκεί όπου νιώθει ζεστά και οικεία. Σ’ εκείνο το «εκεί» που δεν έγινε ποτέ «εδώ» ματαιώνοντας τα σχέδια για μία άλλη ζωή. Μα επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα πως ο τρόπος που θα επιλέξει να ζήσει ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι που δεν υπακούει σε νόρμες. Είναι και πρέπει να είναι μια προσωπική επιλογή. Αυτό τελικά μας κάνει ελεύθερους και ανεξάρτητους.
Επιστρέφετε ξανά στο Πήλιο μετά παράσταση αλληλεγγύης πριν τρία χρόνια στις Σταγιάτες. Μιλήστε μας για τότε.
Το Lemon είναι μία χειροποίητη καλλιτεχνική πρόταση, που με τον τρόπο τον οποίο γίνεται φέρει και μία πολιτική θέση απέναντι στα πράγματα. Ήταν μεγάλη μας χαρά να υποστηρίξουμε το αίτημα των κατοίκων για τα ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΝΕΡΑ παίζοντας την παράσταση στην πλατεία του χωριού. Αυτή η συνάντηση με τις τοπικές κοινότητες, ιδικά όταν εντάσσεται σε ένα πλαίσιο αλληλεγγύης δημιουργεί δεσμούς και παράγει μία δυνατότητα να υπάρξουν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο.
Τι διαφορετικό θα δούμε στο Θέατρο Αλώνι.
Το ατμοσφαιρικό αυτό θέατρο με θέα τον Παγασητικό, παραπέμπει για εμάς στη θαλάσσια μήτρα όπου εγκαταλείφθηκε ο 1900. Αυτή τη φορά, το Lemon θα παρουσιαστεί στη στεριά ψηλά σε ένα βουνό, με τη θάλασσα να αγκαλιάζει τις αφηγήσεις μας επί σκηνής.
Η συγκεκριμένη παράσταση σας ταξιδεύει από το 2018. Εσείς, φοβάστε να κατέβετε από αυτό το “πλοίο”;
Ο φόβος είναι ένα στοιχείο που επαναδιαπραγματεύομαι μέσα από αυτό το έργο. Φόβος να αποδεχτώ πως όντως η ευτυχία μπορεί να υπάρξει στα λίγα πράγματα που μπορούμε να επιλέξουμε. Μεγαλώνοντας όμως μαλακώνει αυτό το συναίσθημα. Η ζωή ξέρει πολύ περισσότερα από όσα εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε και να ελέγξουμε. Οπότε, αρχίζω να πιστεύω πως είναι βοηθητικό να αφήνεσαι στη ροή όσων έρχονται.
Κλείνοντας τη συνέντευξη, ποια είναι τα επόμενα προσωπικά σας σχέδια;
Τον Ιούλιο (14 & 15) είχα τη χαρά να παίξω στη Μικρή Επίδαυρο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρο με το έργο «Συμπτώματα από την έλλειψη βάρους» του Γιάννη Σκαραγκά σε σκηνοθεσία Έμιλυς Λουΐζου. Τον προσεχή Οκτώβριο θα συμμετάσχω στην παράσταση «Αντίο, Ροβινσών» που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Φούρνος σε σκηνοθεσία Αννίτας Καπουσίζη και παραγωγή της ομάδας ARTimeleia.
Πληροφορίες παράστασης
Κυριακή 30 Ιουλίου, 21:15
Θέατρο Αλώνι, Άγιος Γεώργιος Νηλείας
Εισιτήρια: 16€
Μειωμένο: 13€ (ανέργων, φοιτητικό, ΑμεΑ, πολυτέκνων, άνω των 65, κάτω των 18, ατέλεια ηθοποιού)
Ομαδικό εισιτήριο: 13€ (15 ατόμων και άνω)
Ομαδικές κρατήσεις: 698 712 6304
Προπώληση: viva.gr, Public & Nova
Πληροφορίες: 698 712 6304 | lemon@melachrinosvelentzas.com
