LG Optimus 3D: Το μέλλον που ποτέ δεν ήρθε [Throwback]

Σήμερα θα θυμηθούμε το LG Optimus 3D, ένα από τα ελάχιστα 3D smartphone που κυκλοφόρησαν, για ένα μέλλον που ποτέ δεν κέρδισε. Πάμε πίσω στο 2011, όπου οι εταιρείες προσπαθούσαν ακόμα να βρουν διάφορους τρόπους να κερδίσουν το καταναλωτικό κοινό. Οι περισσότεροι πίστευαν πως το μέλλον είναι το πιο διαδραστικό περιεχόμενο, κάτι που εν μέρη ήταν αλήθεια, αλλά όχι στη μορφή που φαντάστηκαν.

Αν και τώρα οι εταιρείες παλεύουν για το καλύτερο HDR περιεχόμενο, τότε αντί για HDR ήθελαν να δώσουν την αίσθηση του βάθους μέσα από την τεχνολογία 3D. Οι ακριβές τηλεοράσεις ήδη έδιναν αυτή την επιλογή, μέσω γυαλιών, ενώ η Nintendo είχε κερδίσει την καρδιά των gamers μέσω του Nintendo 3DS. Οπότε, οι κατασκευάστριες εταιρείες smartphone σκέφτηκαν να κάνουν το ίδιο, με τις HTC και LG να μπαίνουν στη μάχη του 3D, όχι όμως για πολύ.

Ένα ακόμα Android smartphone

Το LG Optimus 3D εκ πρώτης όψεως ήταν απλά ένα μεγάλο, χοντρό κινητό, με πλαστική κατασκευή που δεν πρόδιδε ότι είναι κάτι το ξεχωριστό ή premium. Αυτό που τραβούσε την προσοχή ήταν οι δύο κάμερες στο πίσω μέρος της συσκευής, οι οποίες φιλοξενούνταν σε μία μεταλλική γραμμή. Γιατί αυτό το κινητό είχε δύο κάμερες; Είχε καλύτερη κάμερα; Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που θα είχε κάποιος αν το έβλεπαν για πρώτη φορά. Όμως, αυτό δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Οι δύο κάμερες ήταν για την λήψη 3D φωτογραφιών και βίντεο, κάτι που ήταν πραγματικά ξεχωριστό να έχει κάποιος στο κινητό του. Βέβαια, οι φωτογραφίες ή τα βίντεο δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό σαν ανάλυση ή ποιότητα, όμως ήταν το μοναδικό 3D περιεχόμενο που μπορούσε κανείς να φτιάξει από το κινητό του, κάτι που από μόνο του ήταν τεχνολογικό επίτευγμα.

Οπότε, πέραν των καμερών, δεν κέρδιζε κάτι άλλο εμφανισιακά τους πελάτες. Από την άλλη ήταν μεγάλο, χοντρό και “άσχημο”. Η οθόνη των 4,3 ιντσών τεχνολογίας LCD είχε ανάλυση 800×480, ενώ στο εσωτερικό του βρίσκουμε διπύρηνο επεξεργαστή, 512MB μνήμης RAM και 8GB αποθηκευτικού χώρου. Οπότε, αν κάποιος έπαιρνε το κινητό στα χέρια του δεν καταλάβαινε ακριβώς γιατί να πληρώσει 700 ευρώ για αυτή τη συσκευή και όχι για κάποιον άλλον κατασκευαστή ή το iPhone.

Μοναδική εμπειρία, όμως ελάχιστη

Το ξεχωριστό στοιχείο του LG Optimus 3D είναι το 3D, όπως λέει και το όνομα του. Αντί για να ψάχνουν οι χρήστες στο menu, η LG έφτιαξε το δικό της 3D hub στο οποίο υπήρχε όλο το 3D περιεχόμενο. Το hub ήταν προσβάσιμο είτε μέσω του μενού είτε μέσω του ξεχωριστού πλήκτρου που είχε η συσκευή στα πλαϊνά. Με το που έμπαινε κανείς στο εν λόγω hub έβλεπε κατευθείαν την οθόνη να αλλάζει μπροστά στα μάτια του, με το περιεχόμενο να γίνεται τρισδιάστατο και μαγευτικό.

Μέσα στο 3D hub υπήρχαν λίγες εφαρμογές. Αρχικά το YouTube 3D ήταν ένα από τα κυριότερα μέσα για να δει κάποιος βίντεο 3D από το ίντερνετ, με το περιεχόμενο όμως να περιορίζεται σε κάποια 3D trailers ταινιών και σε μικρά βίντεο 3D δοκιμαστικού τύπου. Η 3D Gallery επέτρεπε την προβολή των 3D φωτογραφιών ή βίντεο που είχατε τραβήξει, μέσα από ένα πανέμορφο, floating μενού που φάνταζε σαν οι φωτογραφίες να αιωρούνται πάνω από την οθόνη. Χάρη όμως στη θύρα HDMI μπορούσατε να προβάλετε το 3D περιεχόμενο σας σε κάποια υποστηριζόμενη τηλεόραση.

Εκεί βρίσκαμε και τη 3D κάμερα, η οποία μπορούσε να τραβήξει βίντεο έως και 720p στα 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο σε 3D mode, κάτι που δε μας πείραζε ιδιαίτερα, καθώς η οθόνη του κινητού ήταν ήδη αρκετά χαμηλής ανάλυσης για να παρατηρήσει κάποιος τη διαφορά. Τέλος, μπορούσαμε να βρούμε και τα 3D Games σε ξεχωριστό tab, αλλά το περιεχόμενο ήταν αρκετά περιορισμένο, καθώς ελάχιστα παιχνίδια είχαν τη λειτουργία 3D.

Που είναι το 3D;

Όπως προαναφέρθηκε, το περιεχόμενο ήταν ελάχιστο για 3D. Επίσης, η μπαταρία τελείωνε σα νερό μόλις κάποιος χρησιμοποιούσε το 3D hub της LG, οπότε ήταν για ελάχιστη χρήση. Ακόμα όμως και σε όσους άρεσε το 3D και περίμεναν καρτερικά να το αξιοποιήσουν, ποτέ δεν πήραν το περιεχόμενο που τους είχε υποσχεθεί η εταιρεία. Την ίδια ώρα είχε μπει στο παιχνίδι και η HTC, όμως οι developers δε μπορούσαν να πειστούν για την επιτυχία της “πλατφόρμας” για να ασχοληθούν να φέρουν περιεχόμενο.

Από την άλλη, αν και ξεχωριστή, η εμπειρία 3D του Optimus 3D δεν ήταν και ότι το καλύτερο. Τη συσκευή έπρεπε κάποιος να την κρατάει εντελώς στην ευθεία του, με την παραμικρή κίνηση να χαλάει άμεσα την εικόνα και την εμπειρία σα σύνολο. Επίσης, δεν υπήρχε κάποιο slider για να προσαρμόσει κάποιος το βάθος του εφέ, όπως γινόταν στο Nintendo 3DS. Με λίγα λόγια, μετά τις πρώτες ώρες και το “wow-factor”, το 3D απλά ήταν ένα χαρακτηριστικό στο background της συσκευής.

Κοιτώντας το λάθος μέλλον

Το ακόμα χειρότερο είναι πως αν και η LG κοιτούσε όντως το μέλλον και προσπαθούσε να προσφέρει κάτι το ξεχωριστό από τον ανταγωνισμό, ούτε το Android ούτε το hardware φαινόταν έτοιμο για αυτή την εποχή. Κολλήματα, κλεισίματα εφαρμογών και καθυστερήσεις στο 3D περιβάλλον χαλούσαν όλη την μαγευτική εμπειρία που προσπαθούσε να δώσει η LG, αψηφώντας τους περιορισμούς. Κάτι αντίστοιχο βέβαια έκανε και στο LG G3, όπου αψήφησε τους περιορισμούς και έβαλε 2K οθόνη, αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση.

Όποιος κατάφερε να έχει μία επαφή με το Optimus 3D καταλαβαίνει γιατί ακριβώς μιλάω. Είχες την αίσθηση ότι κρατάς το μέλλον στα χέρια σου όταν ήσουν στο 3D hub ή έβλεπες βίντεο και παιχνίδια σε 3D, όμως εκείνα τα κολλήματα σε επέστρεφαν στο παρόν. Δυστυχώς δεν είχα καμία επαφή με το HTC Evo 3D για να μπορέσω να τα κρίνω, όμως με τα specs του μπορώ να φανταστώ ότι ήταν μία παρόμοια εμπειρία.

Επιπλέον, το 3D δεν έπιασε πουθενά. Σε όσες υλοποιήσεις δεν απαιτούσαν γυαλιά έπρεπε να είναι οι χρήστες εντελώς στην ευθεία για να το απολαύσουν, ενώ στις άλλες υλοποιήσεις απλά το να φοράς συνέχεια γυαλιά ήταν κάτι ανεπίτρεπτο. Η ιστορία γράφτηκε, το 3D πέθανε, όμως αυτό που μπορεί να καταλάβει κανείς ήταν το πως η LG κοιτούσε πάντα το μέλλον, όποιο και αν ήταν αυτό.

Δείτε σήμερα παραδείγματα, όπως το LG Wing ή το Dual Screen των συσκευών της. Τα ρίσκα που πήρε με το LG G5, την 2K οθόνη που έφερε το LG G3 ή την εύκαμπτη οθόνη του LG Flex.. Η εταιρεία έφτασε στο σημείο που είναι τώρα γιατί απλά πάντα κοιτούσε το μέλλον, ρίσκαρε, αλλά δεν έμενε στάσιμη. Το LG Optimus 3D ήταν από τις πρώτες ενδείξεις στην αγορά των smartphone πως αυτή η εταιρεία είναι τολμηρή, ριψοκίνδυνη και πρωτοπόρα. Ακόμα και αν αυτό μεταφράζεται σε τόσο χαμηλές πωλήσεις.

Η LG ήθελε να φέρει το μέλλον. Όμως, διάλεξε ένα μέλλον που ποτέ δεν ήρθε.

Πηγή