Άρθρο του Κώστα Σταματόπουλου*
Δημοσιεύθηκε
Κατά γενική ομολογία, η ασφαλιστική συνείδηση στην Ελλάδα βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα. Αυτό μπορεί να το αντιληφθεί κάποιος είτε από μία απλή συζήτηση για το συγκεκριμένο θέμα είτε, πολύ περισσότερο, διαβάζοντας κάποιους αριθμούς, όπως αυτούς του παρακάτω πίνακα, που αποτυπώνουν το ύψος των ασφαλίστρων ανά κατηγορία στην Ελλάδα συγκριτικά με την Ευρώπη.
Σημαντικότητα ασφαλιστικού κλάδου
Πώς λειτουργεί όμως ο ασφαλιστικός κλάδος; Είναι ένας κλάδος που απλά παίρνει χωρίς να δίνει; Το αντίθετο. Το σύνολο των αποζημιώσεων και των παροχών στην Ελλάδα εκτιμάται στα 2,2 δις ανά έτος (πηγή: Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδας ). Ποσό διόλου ευκαταφρόνητο, που έρχεται σε αντίθεση με την άποψη που τείνει να επικρατήσει στη χώρα μας ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες αποφεύγουν να αποζημιώσουν.
Είδη Ασφαλειών
Τί μπορεί όμως κάποιος να ασφαλίσει; Όπως προκύπτει και από τον Πίνακα 1, ο ασφαλιστικός κλάδος καλύπτει μία ευρεία γκάμα κινδύνων. Οι κίνδυνοι αυτοί μπορεί να αφορούν κάποιον ως ιδιώτη, ως επιχειρηματία και ως επαγγελματία και να καλύπτουν είτε τον ίδιο, είτε τους συγγενείς του, είτε τα περιουσιακά του στοιχεία, είτε το προσωπικό του. Για τον λόγο αυτό υπάρχουν προγράμματα ζωής, υγείας, συνταξιοδοτικά, επενδυτικά, αυτοκίνητου, οικίας, επιχείρησης, αστικής ευθύνης κ.α. Το σίγουρο είναι ότι εάν κάποιος αντιμετωπίζει κάποιον κίνδυνο, θα βρει την λύση που θα τον καλύπτει. Αρκεί να αντιληφθεί την χρησιμότητα και την αναγκαιότητα μίας τέτοιας λύσης και να πάρει την απόφαση να την υλοποιήσει.
Λόγοι για ιδιωτική ασφάλεια
Γιατί κάποιος να συνάψει ένα συμβόλαιο ιδιωτικής ασφάλισης; Υπάρχουν πραγματικά κίνδυνοι; Εάν υπάρχουν, είναι άτρωτος απέναντί τους ή πρέπει να περιμένει το ΄΄χέρι΄΄ του Δημοσίου να τον αποζημιώσει, όταν θα επέλθει ο κίνδυνος; Η πραγματικότητα έχει δείξει ότι κίνδυνοι υπάρχουν (π.χ φυσικά φαινόμενα, αιφνίδιοι θάνατοι) και γίνονται ολοένα πιο έντονοι και συχνοί, ενώ από την άλλη ο Δημόσιος Τομέας δείχνει μία αδυναμία να καλύψει όλο τον κίνδυνο (π.χ αποζημιώσεις, συνταξιοδοτικό σύστημα). Σε αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν τί γίνεται; Θα μείνει κάποιος με σταυρωμένα τα χέρια ή θα ψάξει να βρει μία λύση; Μία λύση που θα του προσφέρει αίσθηση ασφάλειας, ηρεμίας και θα εξασφαλίσει την ομαλότητα της ζωής, όταν θα επέλθει ο κίνδυνος; Αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να θέσει κάποιος στον εαυτό του, όταν αμφιταλαντεύεται εάν πρέπει ή όχι να κάνει μία ιδιωτική ασφάλιση.
Ανασταλτικοί Παράγοντες
Όταν κάποιος, λοιπόν, βρίσκεται στο στάδιο της απόφασης για το εάν θα προχωρήσει σε μία ιδιωτική ασφάλιση ή όχι, ενδεχομένως να υπάρχουν εκτός από αμφιβολίες και ανασταλτικοί παράγοντες που τον δυσκολεύουν να την πάρει. Αυτοί είναι:
• Έλλειψη ενημέρωσης: Η ενημέρωση και παρακίνηση του Έλληνα δεν είναι επαρκής. Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει μία προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του Έλληνα γύρω από τον κλάδο της ιδιωτικής ασφάλισης, όπως γίνεται και με το παρόν άρθρο. Πλέον, με τη δυνατότητα που παρέχει το διαδίκτυο και την προσπάθεια που γίνεται από πολλούς φορείς του κλάδου, μπορεί κάποιος να συλλέξει τις απαραίτητες πληροφορίες για να καταλήξει στην απόφαση του.
• Είδος ασφάλειας: Συνήθως κάποιος προβληματίζεται για το είδος της ασφάλειας που θα πρέπει να επιλέξει. Σε αυτό το πρόβλημα, το σημαντικότερο ρόλο παίζει ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής που θα επιλέξει ο ενδιαφερόμενος, καθώς μαζί θα πρέπει να κάνουν τη διερεύνηση και ιεράρχηση αναγκών του, ώστε να καταλήξουν στην ασφάλεια που πραγματικά είναι πρώτη προτεραιότητα. Προσοχή, λοιπόν, στην επιλογή του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή.
• Προϋπολογισμός: Εάν κάποιος έχει ξεπεράσει τους προηγούμενους ανασταλτικούς παράγοντες, στη συνέχεια θα πρέπει να εξετάσει ενδεχόμενους οικονομικούς περιορισμούς που έχει, οι οποίοι όμως θα πρέπει να είναι πραγματικοί. Εννοώ να είναι υπαρκτοί και να μην προκύπτουν από εσφαλμένη ιεράρχηση αναγκών. Εδώ παίζει ρόλο πώς ιεραρχεί κάποιος την ανάγκη του για αίσθηση ασφάλειας, ηρεμίας και εξασφάλισης μίας κανονικότητας στη ζωή του όταν θα επέλθει ο κίνδυνος. Την τοποθετεί ψηλότερα σε σχέση με άλλες «ανάγκες» (κάπνισμα, αγορά μη αναγκαίων, καταναλωτικών προϊόντων κλπ), οι οποίες ουσιαστικά δεν αποτελούν ανάγκες αλλά απλά επιθυμίες, με αποτέλεσμα να σπαταλήσει χρήματα σε κάτι που δίνει πρόσκαιρη ευχαρίστηση και χαρά σε αντίθεση με την κάλυψη των πραγματικών αναγκών του;
Συμπέρασμα
Κατά τη γνώμη μου, οι συνθήκες, από όλες τις απόψεις, έχουν ωριμάσει και κάνουν πλέον αναγκαίο και επιτακτικό για κάποιον να πάρει την απόφαση να συνάψει ένα συμβόλαιο ιδιωτικής ασφάλισης. Η επιλογή είναι στα χέρια του καθενός, ώστε να κάνει τη σωστή κίνηση, έχοντας δίπλα του τον κατάλληλο άνθρωπο. Αυτός είναι ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής που θα τον καθοδηγήσει και θα τον βοηθήσει, όχι απλά να συνάψει – υπογράψει ένα συμβόλαιο, αλλά εκείνο το συμβόλαιο που θα καλύπτει τις πραγματικές του ανάγκες και θα τον ασφαλίζει ουσιαστικά. Γιατί όταν δεν γίνεται αυτό, τότε αρχίζουν οι αμφιβολίες για τον ασφαλιστικό κλάδο.
Κώστας Σταματόπουλος
Ασφαλιστικός Πράκτορας
Διεύθυνση: Ανθίμου Γαζή 135, 1ος όροφος
Κινητό: +30 6970007410
Σταθερό: 2421037100
Email: contact@stamatopoulosinservices.gr
Facebook:
LinkedIn:
