Δημοσιεύθηκε
Του Αλέξανδρου Μεϊκόπουλου
Διαχρονικό πλέον πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στο πολεοδομικό συγκρότημα της πόλης και της ευρύτερης περιοχής της Μαγνησίας.
Η ίδια η ρύπανση αποτελεί μόνο τη μία αρνητική όψη του νομίσματος. Η δεύτερη και εξίσου αρνητική, είναι η παροιμιώδης αδιαφορία και η παντελής έλλειψη πολιτικής βούλησης την τελευταία τετραετία ώστε να αναγνωριστούν οι βασικές πηγές και αιτίες του προβλήματος και να επιλυθούν.
7 κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις, μεταξύ των οποίων δύο Επίκαιρες Ερωτήσεις στην Ολομέλεια της Βουλής πραγματοποίησα την τελευταία τετραετία με ένα και μοναδικό στόχο: Η κυβέρνηση και το αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος να αναγνωρίσουν το μείζον πρόβλημα της περιοχής και να λάβουν επιτέλους στοχευμένα και αποτελεσματικά μέτρα.
Στην προσφιλή λογική της κυβέρνησης να στρουθοκαμηλίζει μπροστά στα όποια προβλήματα, το αρμόδιο Υπουργείο και οι εκπρόσωποί του επαναλάμβαναν την τελευταία τετραετία εμμονικά το ίδιο μοτίβο: Ο μοναδικός μετρητής του Υπουργείου που λειτουργεί στην πόλη δεν καταγράφει αέρια ρύπανση.
Τι και αν τους παραθέσαμε τα επιστημονικά τεκμηριωμένα αποτελέσματα της 12μηνης έρευνας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μέσω του Προγράμματος GreenYourAir, που καταγράφουν υπερβάσεις στην ατμόσφαιρα του Βόλου των επικίνδυνων μικροσωματιδιών ανά 15 ημέρες κάθε μήνα. Το Υπουργείο επιμένει να αμφισβητεί την επιστήμη.
Τι και αν τους παραθέσαμε την 12μηνη έρευνα της Πνευμονολογικής Κλινικής και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας που κατέγραψε την αύξηση των παθολογικών και παιδιατρικών περιστατικών στο Νοσοκομείο του Βόλου τις ημέρες που στην ατμόσφαιρα της πόλης καταγράφονται υπερβάσεις σε επικίνδυνα μικροσωματίδια. Οι επιστημονικές ενδείξεις για την άμεση σύνδεση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης με φαινόμενα νοσηρότητας δεν ήταν ικανές να διαταράξουν την «ηρεμία» του Υπουργείου…
Για την κυβέρνηση οι επιστημονικές μελέτες δεν είναι παρά άχρηστα δεδομένα χωρίς πραγματική σημασία, καθώς η μόνη «αλήθεια» είναι τα αποτελέσματα του μοναδικού μετρητή του Υπουργείου που λειτουργεί υπό την επίβλεψη της Περιφέρειας και δε «βλέπει» ατμοσφαιρική ρύπανση στο Βόλο. Εδώ και τέσσερα χρόνια βέβαια εκκρεμεί η αναβάθμισή του προκειμένου να μπορεί να καταγράψει μεγαλύτερο φάσμα επικίνδυνων αστικών ρύπων!
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ επέλεξε να «χώσει βαθιά μέσα στο συρτάρι» τις επιταγές της ευρωπαϊκής αλλά και ελληνικής νομοθεσίας σχετικά με τις προτεραιότητες που θα πρέπει η Πολιτεία να τηρεί στη διαχείριση των αστικών αποβλήτων.
Ο Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Απορριμμάτων και η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία θεσπίζουν τα βήματα για τη διαχείριση των αστικών αποβλήτων, δίνοντας προτεραιότητα σε μεθόδους όπως η κομποστοποίηση (ανακύκλωση και διαλογή στην «πηγή») και η αναερόβια χώνευση, αφήνοντας ως τελευταία εναλλακτική και μόνο για το 10% των υπολειμμάτων τη βιοξήρανση, που οδηγεί στην παραγωγή εναλλακτικών καυσίμων. Η ελληνική νομοθεσία ρητά ορίζει (άρθρο 29 ν. 4042/2012) ότι για τη διαχείριση των αποβλήτων ισχύει κατά προτεραιότητα η ακόλουθη ιεράρχηση: α) πρόληψη, β) προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση, γ) ανακύκλωση, δ) άλλου είδους ανάκτηση (όπως ανάκτηση ενέργειας) και τέλος ε) διάθεση (όπως διάθεσή τους για την παραγωγή εναλλακτικών καυσίμων).
Στο Βόλο, όλα τα θεσμοθετημένα βήματα αντιστρέφονται, αγνοούνται και επιλέγεται η καύση ως η βασική μέθοδος διαχείρισης των απορριμμάτων.
Αδιάφορα «σφυρίζει» η κυβέρνηση και σχετικά με τη διαδικασία ελέγχου των μεγάλων βιομηχανιών της περιοχής για την παρακολούθηση των αέριων εκπομπών τους. Αντί να θεσπίσει έναν ισχυρό ελεγκτικό μηχανισμό, αφήνει τις βιομηχανίες να ελέγχουν οι ίδιες τον εαυτό τους και αυτή «κοιμάται ήσυχη»…
7 Κοινοβουλευτικές Παρεμβάσεις και 4 χρόνια μετά το Υπουργείο Περιβάλλοντος και η κυβέρνηση της ΝΔ έχει αποτύχει να απαντήσει στα βασικά ζητήματα που αφορούν το μείζον πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην περιοχή της Μαγνησίας.
Γιατί επιλέγει να στηρίζει την έγκριση της χρήσης εναλλακτικών καυσίμων σε τεχνολογικά υποβαθμισμένους και ανύπαρκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς;
Γιατί επιλέγει να μην εγκαθιστά επιστημονικά κατάλληλες μετρήσεις για διοξίνες, φουράνια και βαρέα μέταλλα;
Για ποιο λόγο παραμένει εμμονική στην καύση RDF κόντρα σε όλες τις μελέτες και στα πορίσματα διεθνών Οργανισμών σχετικά με την αυξημένη επικινδυνότητα για την δημόσια υγεία και το περιβάλλον από τη χρήση δευτερογενών εναλλακτικών καυσίμων;
Για ποιο λόγο μέσα σε αυτό το επιβαρυντικό για την πόλη περιβάλλον, με τα βασικά ζητήματα της αέριας ρύπανσης ακόμη άλυτα, ο Δήμος Βόλου αδειοδοτείται για κατασκευή και λειτουργία μονάδας επεξεργασίας SRF;
